عاشقان پرواز را میل خزیدن نیست دستور العمل ها و تذکرات برای ایجاد شرایط جهت پرواز روح 1- مکان انجام تمرین باید کاملاً آرام باشد و البته نیمه تاریک و حتی الامکان درمکانی تمرین کنیم که انرژی مثبت داشته باشد :
2- بهترین زمان برای تمرین سحرگاه میباشد در نیمه اول ماه قمری (۱ تا ۱۵دهم ) تمرینات تأثیر بیشتری می‌گذارد در حالتی که قمر در موضع عقرب میباشد تمرین نکنیم ( به تقویم نجومی مراجعه کنید.) در شب هایی که بُعد انرژی بسیار بالا است تمرینات جواب بیشتری می‌دهد.3- رایحه ملایم و خوشبو ایجاد آرامش خوب می‌کند مثل بوی (عود ، کندر و …)4- باید لباس راحت و تمیز پوشید در صورت دسترسی لباس کاملاً سفید باشد.5- قبل از انجام تمرین باید با طهارت کامل بود. انجام غسل و وضو بسیار اثرگذار میباشد.6- استفاده از روش گیاهخواری و ترک حیوانی می تواند تأثیر بسزایی در تمرینات بگذارد.مصرف گوشت و البته غذاهای مصنوعی مثل همبرگر، سوسیس و … تأثیر منفی در تمرینات می‌گذارد.7- تکرار بعضی از اذکار و آیات میتواند بسیار کمک کننده باشد.از ذکر یا باسط » قبل از تمرین به تعداد ۷۲ مرتبه استفاده کنید.8- رو قبله تمرین کنید.9- بعد از هر تمرین بابت نتیجه حاصله خداوند را سپاسگذاری کنید.10- هرگز در موقع خستگی، گرسنگی و شکم پری، تمرین نکنید.11- با اطمینان و اعتماد به نفس تمرین کنید.و مطمئن باشید که شما توانایی انجام کارهای ماورائی را دارید.12- تصور ابزار اصلی کار شماست پس تصور پرواز روح را مرتباً در ذهنتان بهنگام و قبل از تمرین مرور کنید.تمرینات پرواز روح تمرین اول :ابتدا خود را اینگونه وارد یک حالت خلسه مفید کنید. (Relaxation)1- بدن را رها کرده به پشت در یک جای نرم و راحت دراز بکشید و با توجه و تمرکز روی دم و بازدم نفس نسبتاً‌عمیق بکشید. (۳ دقیقه)۲- در مرحله دوم تمرین نفس عمیق را رها کرده و از عدد ۴۰ در ذهن مع به سمت عدد ۱ می شماریم و با خود می‌گوئیم: با هر عدد که مع به سمت یک می‌شمارم، بدنم رها، شَل ، سنگین، خواب آلوده ، و آرام میشود.۳- در مرحله سوم بدن خود را تصور می‌کنیم ابتدا به پاها نگاه کرده ( البته در تصویر ذهنی) و در ذهن خود مجسم می‌کنیم که پاهایمان کم کم پف می‌کند و بزرگ و بزرگ تر میشود در این مرحله همین که این تصور را داشته باشیم خود به خود پاهایمان حالتی مثل پف کردن و سنگینی می‌گیرد. این تجسم را به شکم، سینه، دست ها و کل بدن انتقال می‌دهیم. با انجام صحیح این سه مرحله حالتی مثل سنگینی، آرامش، رهایی، راحتی، خواب آلودگی، پف کردن دست ها یا پاها، مور مور شدن بدن و … به ما دست می‌دهد که از نشانه های خلسه های مثبت میباشد. (در نتیجه فعال شدن سیستم عصبی پاراسمپاتیک میباشد.)حالا بعد از انجام این سه مرحله آماده انجام تمرین پرواز روح می‌باشیم.بدن خود را کاملاً در حالی که به پشت دراز کشیده‌ایم تجسم می‌کنیم. توجه و تمرکز را معطوف فاصله بین نوک بینی و سقف می‌نمایم ، در ذهن تصور می‌کنیم که کم کم فاصله بین نوک بینی ما و سقف اتاق کمتر و کمتر میشود آرام آرام نوک بینی به سقف اتاق می‌رسد بدن ما بالا و بالاتر میرود (با انجام مرتب و منظم این تمرین حالتهای خوبی از پرواز روح را تجربه می‌کنیم.) خوب حالا نوبت به این رسیده که خیلی خوب و کامل از این حالت خارج شویم و به حالت طبیعی و معمولی خود برگردیم پس با ۵ شماره از این حالت خارج می‌شویم. یک کاملاً خارج میشوم، دو کاملاًَ به حالت عادی بر می‌گردم، سه با شنیدن شماره پنج خیلی راحت از این حالت خارج میشوم و چشم‌هایم را باز می‌کنم، چهار و پنج کاملاً از تمرین خارج شده‌ام.تذکر: توجه داشته باشید خیلی آرام آرام چشم ها را باز کنید و یک دفعه از جایتان تکان نخورید زیرا حداقل ممکن دچار سردرد شوید.قبل از پایان هر تمرین این سه جمله را حتماً تکرار کنید :۱- تمرین بسیار خوبی داشتم.۲- شاداب، سلامت، پر حس و پر انرژی هستم.۳- در دفعات بعد خیلی سریعتر، عمیق تر و بهتر وارد حالت خلسه میشوم و تجربه بهتری از پرواز روح نصیبم میشود.تمرین دوم:این تكنیك از هفت مرحله تشكیل شده است كه با طی این مراحل می‌توانید به فرافكنی دست پیدا كنید. البته انتظار حصول نتیجه در اولین جلسه‌ی تمرین، انتظار به جایی نمی‌باشد. هر چند كه ممكن است برخی افراد در جلسه اول نیز به موفقیت برسند. در هر حال موفقیت در تكنیكهای فرافكنی به (توجه، توجه، توجه) و (تمرین، تمرین، تمرین) نیاز دارد. این دو كلمه (توجه و تمرین) توصیه تمام استادان متافیزیك به معرفت‌جویان میباشد. با عنایت به این موارد به شرح تكنیك می‌پردازیم.مرحله‌ی اول:با رعایت موارد یك تا شش از بحث قبل و براساس دستورات ارائه شده در آن با همان نظم و ترتیب جسم و ذهنتان را رها كنید. رها سازی جسم و ذهن براساس نظر بیشتر استادان و به استناد تجربیات مؤلف كتاب، اولین و مهمترین قدم در تمرینات فرافكنی است.مرحله‌ی دوم:در این مرحله باید به حالت خلسه‌ی مثبت فرو روید. خلسه یك حالت بین خواب و بیداری میباشد. به عبارت دیگر یك حالت شبه خواب است كه در آن حركات ارادی بدن متوقف می‌گردد. خلسه به دو نوع مثبت و منفی تقسیم میشود. خلسه‌ی منفی با آشفتگی، اضطراب، تند و سطحی شدن تنفس، افزایش ضربان قلب، كاهش بزاق دهان و انقباض مثانه همراه است. این نوع خلسه به دنبال ترس، شوك، رؤیت صحنه‌های دلخراش، دعوا و نزاع و خستگی و بی‌خوابی مفرط به‌وجود می‌آید. خلسه‌ی مثبت با آرامش، رهایی، راحتی، نفس‌های عمیق و شمرده، ضربان قلب آرام، و طبیعی بودن سایر فعالیت‌های بدن همراه است. این نوع خلسه با رعایت موارد یك تا شش فصل گذشته و انجام یكی از شیوه‌های زیر حاصل میشود.یك راه رسیدن به خلسه این است كه ساعد دست را به سمت بالا نگاه دارید. درحالیكه بازو روی زمین یا تخت میباشد. دست شما رها شده، آرام آرام به سمت تخت یا زمین فرو می‌افتد. در همین حال شما به یك حالت شبه خواب فرو می‌روید. در همین حال می‌توانید به خود تلقین كنید كه: من احساس آرامش و راحتی می‌كنم… جسم و ذهن من كاملاً رها شده است… دست من آرام آرام رها شده فرو می‌افتد… در همین حال من به حالت خلسه فرو می‌روم … خلسه‌ی مـن یك خلسه‌ی مثبت است… ».روش دیگر برای فرو رفتن در خلسه شمارش اعداد به صورت معكوس میباشد. برای این منظور شروع به شمارش معكوس از شماره صد كنید. در این حال به خود تلقین كنید كه: من احساس آرامش و راحتی می‌كنم… جسم و ذهن من كاملاً رها شده است… از شماره صد معكوس می‌شمارم تا به عدد یك برسم… با هر شمارش معكوس به حالت خلسه فرو می‌روم … خلسه‌ی من یك خلسه‌ی مثبت است… .» به یاد داشته باشید كه برای شمارش معكوس اعداد، دقت زیاد به خرج ندهید. اگر احتمالاً شمارش، اشتباه یا جابه‌جا شود اشكالی ندارد. همچنین ومی ندارد كه شمارش را تا عدد یك ادامه دهید. اگر در اواسط شمارش و یا در هر جای دیگر آن به حالت خلسه فرو رفتید، شمارش میتواند متوقف گردد.یك روش دیگر برای حصول خلسه تجسم گوی بلورین است. برای این منظور یك گوی سفید را مجسم كنید كه در فضای بالای سرتان معلق است. در ذهنتان روی گوی سفید تمركز بگیرید و به خودتان بگویید: من شماره 3 را روی گوی بلورین می‌نویسم، آنرا می‌بینم و به خلسه فرو می‌روم. سپس به جای آن عدد 2 را می‌نویسم و به آن نگاه می‌كنم و خلسه‌ام عمیق‌تر میشود. در آخر عدد یك را می‌نویسم و به آن نگاه می‌كنم تا خلسه‌ام كاملاً عمیق شود.» حال این كار را انجام دهید. اعداد را به هر رنگی كه بخواهید می‌توانید روی گوی بلور بنویسید. با این كار آرامش و رهایی شما عمیق و عمیق‌تر میشود. برای عمیق‌تر شدن خلسه می‌توانید همین كار را دوباره تكرار كنید.مرحله‌ی سوم:در این مرحله باید كالبد فیزیكی و حواس پنج‌گانه‌ی خود را فراموش كنید. برای رسیدن به این منظور باید آرامش و خلسه‌ی شما عمیق‌تر گردد. برای این كار می‌توانید درحالیكه چشمانتـان بسته است به‌صورت مستقیم به فضای تاریـك پشت پلك چشمانتان نگاه كنید. یك فضای تاریك و خالی می‌بینید. در این فضا مستقیم به سمت جلو بروید. در این حال ممكن است الگوها و حالتهای مختلفی از نور را ببینید. از كنار آنها بگذرید و همچنان به سمت جلو بروید. در این حال كالبد فیزیكی خود را از یاد خواهید برد و دیگر آن را احساس نمی‌كنید. حواس پنج‌گانه شما مسدود شده، دیگر محرك‌های مختلف را دریافت نمی‌كنید. شما در یك خلاء قرار گرفته‌اید كه فقط محرك‌های فكری برای شما قابل دریافت است. شما برای فرافكنی آماده هستید.مرحله‌ی چهارم:به حالت ارتعاش و لرزش وارد شوید. این حالت ارتعاش مهمترین و همچنین مبهم‌ترین بخش تكنیك میباشد. بسیاری از آنهایی كه تمرین‌های فرافكنی را انجام می‌دهند ارتعاش و لرزش را در اولین تجربه فرافكنی خوب به‌یاد می‌آورند.ارتعاش‌ها میتواند شبیه تجربه‌ی برق گرفتگی با ولتاژ كم در زمان كوتاه باشد. این ارتعاش‌ها به دلیل تلاش كالبد اختری برای ترك كالبد فیزیكی میباشد.به خودتان تلقین‌های ذهنی بدهید كه كالبد اختریتان در حال بلند شدن و بالا آمدن است. این تلقین‌ها را تكرار كنید. بیان تلقین‌ها میتواند به زبان و یا به دل و در ذهن باشد. بهطور كلی برای تلقین‌ها از جملات كوتاه مختصر و مفید استفاده كنید. برای مثال می‌توانید به خودتان بگویید: كالبد اختری من در حال ارتعاش است… كالبد اختری من در حال جدا شدن از كالبد فیزیكی است… كالبد اختری من جدا شده و به سمت بالا میرود… ».یك نقطه به فاصله 30 سانتیمتر در بالای پیشانی‌تان مجسم كنید. سپس این نقطه را به‌صورت ذهنی به فاصله 0 سانتیمتری ببرید. نقطه مورد نظر را به اندازه 90 درجه بچرخانید و بالا ببرید. این كار را با ترسیم یك خط، موازی محور بدن در بالای سر انجام دهید. روی آن نقطه تمركز كنید. ارتعاشات خود را از سر خارج كنید و به آن نقطه ببرید و دوباره از آن نقطه به سر برگردانید. اگر نمی‌توانید این كار را انجام دهید حداقل در ذهنتان مجسم كنید كه این كار را انجام می‌دهید. به‌زودی و با تكرار تمرین به‌راحتی این كار برای شما قابل انجام می‌گردد. این تمرین شما را برای فرافكنی آماده می‌كند.مرحله‌ی پنجم:یاد بگیرید كه این حالت ارتعاش را كنترل كنید. برای این منظور تمام ارتعاشات را از سراسر بدن جمع كنید و در سر متمركز نمایید. آنگاه این ارتعاشات را به‌صورت یك موج از سر به سمت پاها ببرید. برای افزایش تأثیر این تمرین بر روی ارتعاش‌ها تمركز گرفته، در ذهنتان آن را تقویت كنید. حال یك موج ارتعاش قوی را از سر به سمت پا هدایت كنید و دوباره آن را به سر باز گردانید. آنقدر تمرین كنید تا این امواج به‌راحتی تحت كنترل شما قرار گیرد. زمانی كه شما توانستید این كنترل را به‌دست آورید، برای خروج روح از بدن آماده می‌باشید.مرحله‌ی ششم:فرافكنی را با یك جدایی نسبی شروع كنید. كلید این كار كنترل افكار است. ذهنتان را بهطور كامل روی برنامه‌ی خروج از بدن متمركز كنید و اجازه ندهید كه این فكر از ذهنتان بیرون رود. سرگردانی افكار ممكن است باعث از دست رفتن این حالت كنترل گردد.ارتعاش‌های شما قوی‌تر میشود. تجربه‌ی خروج از بدن را با جدا كردن یك دست یا یك پا از كالبد اثیری شروع كنید. برای مثال احساس كنید كه یك دست از كالبد اثیری شما از كالبد فیزیكی جدا شده و دیوار نزدیك شما را لمس می‌كند. دست را از وسط دیوار عبور داده سپس آن را به سمت عقب بكشید و به موقعیت فیزیكی خود برگردانید. همین تمرین را با دست دیگر انجام داده، هدف دیگری را لمس كنید.مرحله‌ی هفتم:در این مرحله می‌توانید بهطور كامل از بدن جدا شوید. برای این كار یكی از روش‌های زیر را مورد استفاده قرار دهید.روش اول: بیرون و بالا آمدن از بدن است. برای این منظور مجسم كنید كه وجود شما نورانی و روشن میشود. در همین حـال ارتعاش‌های شمـا قوی‌تر می‌گردد. حـال فكر كنید، كه شنـاور شدن در فضا چقدر زیبـاست این فكر را در ذهنتان حفظ كنید و اجازه ندهید كه فكر دیگری جایگزین آن شود. در این حالت به‌شرط آنكه مراحل قبلی را با دقت پشت سر گذاشته باشید، فرافكنی خودبه‌خود اتفاق می‌افتد.روش دوم: چرخیدن و خروج از بدن است. بدین ترتیب كه وقتی به حالت ارتعاش رسیدید اراده كنید كه در ذهن، بدنتان را بچرخانید. درست مانند زمانی كه در بستر خوابیده و می‌چرخید. دقت كنید، چرخش بدن فقط در فكر به‌صورت تجسم ذهنی انجام میشود و كالبد فیزیكی هیچ‌گونه چرخش یا حركتی ندارد. سعی كنید بدنتان را به‌صورت ذهنی از بالا بچرخانید؛ در این حالت كالبد اختری شما واقعاً خواهد چرخید و از كالبد فیزیكی جدا خواهد شد. در این لحظه شما خارج از بدن خواهید بود. خود را معلق در بالای كالبد فیزیكی‌تان ببینید.شور، هیجان و شعف فراوان تمام وجود شما را خواهد گرفت. بر خود مسلط باشید. برای چند دقیقه در این تجربه‌ی خروج از بدن بمانید و سپس به نرمی و لطافت به كالبد فیزیكی‌تان بازگردید.تلقین‌هایی پیرامون تأثیرات خوب و مثبت این تجربه‌ی موفق به خود بدهید. تلقین‌هایی نیز درباره سلامت، نشاط و شادابی به خود بدهید، در نهایت تلقین‌هایی در باب تجارب زیبا و موفق آینده كه در انتظار شما است بگویید. حال با سه نفس عمیق از این حالت خارج شده، به حالت طبیعی و معمولی باز گردید. چشمان خود را باز كنید، خداوند را شكر گفته و به زندگی لبخند بزنید .
چی فعال کردن انرژی "چی "به معنی بیدار کردن کندالینی نیست بلکه چند درجه پایین تر و بی خطرتر است
كنید ,تمرین ,كه ,یك ,حالت ,انجام ,در این ,و به ,به سمت ,به حالت ,این كار ,برای فرافكنی آماده ,است… كالبد اختری ,آرامش، رهایی، راحتی، ,الامکان درمکانی تمرین
درباره این سایت